Posted in Poëzie, tagged belofte, besluit, gedicht, hart, herfst, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, spel, spelen, Spiritualiteit, taal, tijd, tuin, tuinman, twijgjes on 2020/09/25| Leave a Comment »
onbenaderbare twijgjes
schudden argwaan uit je mouwen
en je beloont ze
.
zo je elke belofte beloont
met een besluit
.
je speelt ermee
zoekt de taal die het beste
bij je nieuwe liefde past
.
legt verbanden
die enkel de liefde zelf
bereiken
.
geen tuinman
legt zich aan de boezem
van je onkruidspel
.
nee, nee
spelen doe je enkel als je
het spel begrijpt
Posted in Algemeen, Poëzie, tagged aarde, boom, gedicht, gedijen, geschiedenis, gras, grond, herhaling, leven, mest, nederlands, noteren, onbegrip, onbekommerd, poëzie, poetry, rust, takkrn, tijd, tuin, tuinman, vrede on 2016/05/10| Leave a Comment »
en dat je denkt
zo helemaal vertrouwd met jezelf
dat je een geschiedenis herhaalt
dat je
toen je nog een tak was
meer van bomen begreep
dat je meer tuinmannen
in je leven tegenkwam dan aarde en mest
om rustig in te gedijen
dat je vertrouwelijk was
met gras vergroeid
een onbekommerd gebied
en dat ze het niet begrepen
wat dom
noteer je in vrede
wat ongelooflijk dom
Posted in Poëzie, tagged beplanting, bergje, dutch, gedicht, geur, heuvel, Latijnse namen, liefde, margrieten, mosjes, nederlands, oase, poëzie, poem, poetry, rust, Spiritualiteit, terras, tijd, tuin, tuinman on 2016/02/09| Leave a Comment »
alles in mijn tuinvers
geurt naar ongeordende
beplanting
waar ik margrieten heb gepoot
bloeien nu gele bloempjes waarvan de tuinman
zegt dat het onkruid is
op de rug van de kleine heuvel
die ik het bergje noem
groeien opstandige mosjes
voor alles zou ik een naam moeten weten
de Latijnse of de meer gebruikelijke
ik weet ze niet
ik hunker
naar de vrijheid van het terras
waarop niets gebeurt
en tegelijkertijd
zoek ik de oase van een kleurrijke tuin
die zich speels maar ordentelijk opstelt
mij aan haar boezem legt en liefje kom
ik geef je wat je zoekt zegt
Jeanine Hoedemakers 