oh bevlogenheid
bij de vijver laven zich
wat woorden
schrijft u mij een schepnet
opdat ik hen vangen kan
met een vers
over de toekomst
van verlangen
zal ik u mijn dankbaarheid
en al mijn vreugde tonen
ach bevlogenheid
zo stilletjes als u wegsloop
als vluchtte u
nochtans vraag ik, heeft u
een vleugje uzelf voor mij
zo onbezonnen
schepte mijn geest genoegen
in vergeefs creëren
vergeef het mij, ik ben niet meer
dan ’n deemoedig slaaf van u en pen
kijkt u wel
ik toon en toon en
blijf maar tonen
ben ik dan op uw netvlies
beeld noch bezield te zien
oh bevlogenheid
de vogels in mijn hart
zij landen geruisloos
op de tak van ons verstaan
zie toch eens die vleugels
mijn geest wil gaarne
met ze gaan zodra zij besluiten
te ontstijgen
dit logge, hese mensenlied waarin
verdriet mijn hart doet zwijgen
Posts Tagged ‘poem’
Writers block
Posted in Poëzie, tagged bevlogenheid, dankbaar, gedicht, hart, liefde, mensenlied, poëzie, poem, poetry, schepnet, schrijven, tanka, tankavorm, verdriet, vijver, vlucht, vreugde, woord, writers block, ziel on 2021/01/19| Leave a Comment »
Een tijd die opraakt
Posted in Fotografie, Poëzie, tagged fantaseren, foto, kijken, kussen, liefde, net doen alsof, ochtend, poëzie, poem, pop, tijd, tijd rekken, waarheid on 2021/01/17| Leave a Comment »
elke ochtend
verzin ik een nieuw leven
omdat lang doen over opstaan
zo goed is tegen een tijd
die opraakt
.
zou je, vraag ik soms,
met me onder het kussen willen kijken
of het daar is
alles wat waar is en dan net doen
alsof je het niet ziet
.
fragment
.
Posted in Poëzie, tagged bast, boom, gedicht, grijpen, kromming, liefde, poëzie, poem, takken, vermomming on 2021/01/14| Leave a Comment »
in het weiland
achter het huis staat
liefde vermomd als boom
het is een rare boom
zo een met de bast van het
soort boom waarop hij nooit
ging lijken
een kromming in de stam
zo jij er zelf een in je rug hebt
en dan die ongemakken
die men takken noemt en
je hebt geen idee
wie de tak bedacht die zo
wanhopig in het niets grijpt
Kerstmis 2020
Posted in Fotografie, Haiku, tagged 2020, alleen, armoede, boodschappen, corona, covid-19, dutch, eenzaamheid, familie, feest, haiku, haiku suite, Kerstmis, mondkapje, poëzie, poem on 2021/01/04| Leave a Comment »
vierennegentig
ongelezen berichten
familie-groepsapp
.
onder de kerstboom
wacht haar een cadeautje
zelf ingepakt
.
eerste kerstdag
vandaag een extra maaltijd
van de voedselbank
.
winkelwagentje
hij duwt het langs de kassa
zonder iets er in
.
tweeduizendtwintig
heel het jaar samengevat
in een mondkapje
Mocht je op de foto staan en dit niet willen, laat me dit dan even weten, i.v.m. portretrecht.
Stofmeid – met beoordeling jury Prijs de poëzie
Posted in Algemeen, Poëzie, tagged gedicht, poem, stofmeid, top 1000.beoordeling, Turing gedichtenwedstrijd on 2020/12/31| Leave a Comment »
Onder de dekens krioelt het van de eigenschappen,
die alles veroorzaken waaraan jij sterft. Ook al sta je
elke dag weer op, hoest je de verontschuldigingen
voor je zwakte over me uit, sleep je er de genade bij,
die wij een diertje, dat onzichtbaar aanwezig is en niet
alleen, hoogstwaarschijnlijk niet alleen, verlenen, door het
niet, nooit vaak genoeg op te zuigen met de mond van de
hygiëne. Ook al stuurt de frisse ochtend wat vreugde door
elke kier naar binnen maar vooral toch door de
openstaande deuren. Zelfs al wassen we de plooien
wekelijks en kost de reine dag ons kapitalen aan on-
beheerst watergebruik en sla ik me door de nesten
als een stof, die uit moleculen opgetrokken werd
door de ruimtes. Zingend soms, dat ik dit niet ben noch
dat krioelen onder de dekens van je verstand, dat ik
ongehoorzamer ben dan een poetsvrouw en geen been in al
de huisstofmijt zie maar ook niet al te veel gevaren
dankzij ook de lage temperatuur, waarin de stofmeid en ik
elkaar bewaren.
.
Dit gedicht haalde de top 1000
Beoordeling van de jury:
Overtuigend gedicht, met een werkelijk intrigerende eerste zin, die de lezer direct pakt en verder doet lezen. Ook de beeldtaal is erg sterk en verrassend, en komt door de prozavorm goed tot zijn recht.
verlangen
Posted in Poëzie, tagged aanraken, afstand, coronatijd, Dutch., gedicht, hart, heimwee, knuffelen, liefde, omhelzen, poëzie, poem, schouder aan schouder, verlangen, zoenen on 2020/12/27| Leave a Comment »
zo te slenteren, door straten
en stegen en alles zwijgt
er heerst een wreed soort
rust, het leven lijkt verzwegen
.
ik kan het niet goed leren
niemand te zijn, geen vrije
stappenplannen over de
richtlijnen te leggen
.
er is die drang in mij
de dagen open te breken en
te zeggen u bent vrij maar
.
het mondkapje in mijn jaszak
spreekt een andere taal
een van benauwd uitgesproken
verlangen dichterbij jou
te komen staan
.
zodat we schouder aan schouder
na het knuffelen en begroeten
de warmte weer ontmoeten
die zich door onze harten
weeft waar zelfs het kloppen
zo graag in vrij bewegen leeft
Excuses
Posted in Algemeen, Poëzie, tagged dutch, gedicht, poëzie, poem, schrijven, toevoegen, uitstippelen on 2020/12/24| Leave a Comment »
ik schrijf nu wel
maar het hoeft van mij
nergens toe te leiden
.
het maakt niet zoveel uit namelijk
er is van alles al zoveel
waarom nog toevoegen
.
liever neem ik uit jouw overschot
het pijntje weg
uit een verdriet
zou ik de oorzaak willen knippen
.
vanmorgen schreef ik in rode stippen
dat stippelen zonder het woord uit ervoor
helemaal nergens heen gaat
.
precies zo soms een leugenaar
zijn geheugen overschat en zich
onbekommerd vastpraat
.
Lieve en beste volgers en bezoekers,
hele fijne kerstdagen en een gezond en gelukkig 2021
Coniferen
Posted in Poëzie, tagged coniferen, De Beuk Stichting literaire Publicaties, gedicht, groeien, planten, poëzie, poem, Spiegel van zelfbehoud, weten on 2020/12/04| Leave a Comment »
Less
Posted in Poëzie, tagged gedicht, less is more, poëzie, poem, schrijven on 2020/11/25| Leave a Comment »
voor straf
krijg je vandaag
een heel klein vel
waarop je
jezelf mag uitschrijven
.
of nee, niet voor straf
maar om je te verleiden
tot ingehouden taalgebruik
.
als les dus leg ik je
een minuscuul stukje
papier voor
.
je kunt het
ik weet het zeker
.
less is immers more
Categorieën
Archief
