soms ineens mam
die flits van herkenning
in mijn woorden
Advertenties
Posts Tagged ‘poem’
Posted in Haiku, Poëzie, tagged dutch, gedicht, haiku, herkenning, liefde, moeder, nederlands, poëzie, poem, poetry, woorden on 2018/10/14| Leave a Comment »
Posted in Poëzie, tagged dutch, gedicht, nederlands, poëzie, poem, poetry, schrijven, vergeefsheid, woord on 2018/10/12| Leave a Comment »
er schuilt vergeefsheid in elk woord
het vindt de zin niet of raakt verloren
.
vaak verdwaalt het in een ander
harder uitgesproken zeggen
.
het laat zich vallen en als het er
al heel lang ligt zegt soms een dichter
jij bent precies het juiste woord
voor mijn gedicht
Posted in Haiku, Poëzie, Tanka, tagged dutch, gedicht, haiku, nederlands, poëzie, poem, poetry, ruimte, sterrenkijker, tijd, wereld on 2018/10/09| Leave a Comment »
het stukje wereld
dat ik besla, gaandeweg
wordt het kleiner
met een sterrenkijker
kocht ik er wat ruimte bij
Muizendag
Posted in Poëzie, tagged dag, dierendag, dutch, gedicht, humor, moeder, muis, muizen, nederlands, poëzie, poem, poetry, vader on 2018/10/04| Leave a Comment »
mijn vader heeft een muis gevangen
in een kooitje van vijftien bij tien
twaalf centimeter hoog
Harco noemt hij hem
o die angst
van mij voor Harco
van Harco voor mij
mijn moeder zou hem verdrinken
in een emmer, alhoewel
misschien ook niet nu hij Harco heet
als een soort oude bekende
bij ons zijn domicilie vond
in gevangenschap weliswaar
maar toch
waarom die angst
het flitsen langs de plinten
knaaggeluiden keutels het vernielen
van wat mij duurzaam scheen
het onverwachte
flitsen weer
muis is maagd
komt zomaar in me op
muis maagd
naam Harco
Harco poetst zijn neusje
kijkt me aan
slaakt een piep
verstart
waar één muis is zijn er ongetwijfeld meer
nog een Harco
een Evelientje
een Ansje Pim een Gerrit
een muizenbevrijdingsfront voor Harco
Coba
Posted in Haiku, Proza, tagged dag, dutch, gedicht, haibun, haiku, hart, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, tijd, verhaal on 2018/09/30| Leave a Comment »
Coba is een wonderlijke verschijning. Haar zandkleurige haar is altijd strak achterover tot een staartje bijeen gebonden. Ze is tenger, meer pees en spier dan vet en haar snuitje is lang en smal. Coba is een schatje om te zien en je denkt al snel dat je haar in je zak hebt zitten. Dat is fout gedacht. Als Coba iets niet van plan is moet je van goede huize komen wil je haar overtuigen. Ze laat zich vallen en begint te krijsen als je haar vriendelijk doch zeer beslist bij de arm neemt en als je haar overeind wilt helpen dan grijpt zij zich vast aan de tafelpoot. Ze is sterk, je legt het af en kunt enkel hopen dat de bui snel overdrijft.
Als de bui eenmaal voorbij is dan is Coba lief. Ze kleurt, sorteert knopen in een bakje en komt elke dag even naar je toe. Dan kijkt ze ernstig naar je op en vraagt; zuster, is het vandaag vrijdag?
Nee Coba, het is maandag.
Ze kijkt je lang aan, schuift haar onderlip over haar bovenlip en lijkt een afweging te maken tussen gaan krijsen of berusten.
De volgende dag komt ze weer, vol verwachting vuurt ze haar vraag op je af; zuster, is het vandaag vrijdag?
Nee Coba, het is dinsdag. Ze gaat gelaten aan tafel zitten en gooit knopen in haar bakje.
Zuster, is het vandaag vrijdag?
Nee Coba, het is woensdag. Ze gaat een hondje kleuren tot het lijkt alsof het in een kuiltje poept.
Zuster is het vandaag vrijdag?
Het is vandaag donderdag Coba.
Zuster, is het vandaag vrijdag?
Ja Coba, het antwoord verheugt ook jezelf, vandaag is het vrijdag!
Coba begint te jubelen, dan ben ik vandaag jarig. Haar onderlip schuift verder dan al die keren ervoor over haar bovenlip en haar ogen veranderen in kleine sterren.
Coba is jarig, Coba is jarig.
We zingen voor haar uit volle borst Lang zal ze leven.
Elke week weer
.
een windmolentje –
het buurmeisje schittert
van het waaien
Categorieën
Archief
Advertenties
