Posted in Poëzie, Tanka, tagged blanco bladzijdes, dag, dutch, gedicht, licht, liefde, naam, nederlands, ontvankelijk, poëzie, poem, poetry, schaduw, Spiritualiteit, tekst, tijd on 2020/04/05| Leave a Comment »
ik geef het toe
elke dag herhaal ik
mezelf en steeds weer
denk ik dat het nieuw is
dat wat mij tot mij maakt
maar ik ontken
dat ik de dag wantrouw
dat ik niet weet
dat geen enkele dag
zichzelf weet te koesteren
het is niet voor niets
dat ik de dag begroet
met ontvankelijk
ik vertrouw hen op hun fris
en ongekend herrijzen
noem mij gerust dag
dan noem ik de dag naar mij
het maakt niets uit
we zijn licht en schaduwval
blanco bladzijdes vol tektst
Posted in Haiku, Poëzie, Tanka, tagged berm, blij gedicht, coronavirus, dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, leven, liefde, meisje, nederlands, poëzie, poem, poetry, Spiritualiteit, tijd, zon, zonlicht on 2020/03/31| Leave a Comment »
een wind die random
onze blaadjes omslaat
regels afbreekt
hoofdstukken herschrijft
in vloeiend virus
.
ik blijf erbij
als ik zonnig kijk
kijkt de zon mee
.
als de zon meekijkt
legt zich een tuin aan het huis
waarin licht bloeit
.
urenlang kan ik
mezelf een minuut voelen
een blozend knopje
.
meisjespret
bloeiend in de berm
witte oogjes
wiegend bij elk passeren
het knalgele prethartje
Posted in Poëzie, Tanka, tagged dag, druppel, dutch, gedicht, liefde, luisteren, nederlands, poëzie, poem, poetry, regen, Spiritualiteit, tijd, tuin, vallen on 2020/03/10| Leave a Comment »
hoe druppels
al vallend maken
dat ik luister
dat ik me druppel waan
een plonsje, plofje, tik
Posted in Tanka, tagged aandacht, bloei, dutch, gedicht, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, rozen, rozenstruikje, tijd, tuin on 2020/02/04| Leave a Comment »
Posted in Poëzie, Tanka, tagged dag, dutch, gedicht, nederlands, Nieuwjaar, Nieuwjaarsochtend, poëzie, poem, poetry, schrijven, tijd, uren on 2020/01/03| Leave a Comment »
ik wilde schrijven
Nieuwjaarsochtend maar de klok
sloeg Nieuwjaarsmiddag
onmerkbaar slopen uren
aan mij en de taal voorbij
Posted in Poëzie, Tanka, tagged dutch, gedicht, herfst, lijvige boeken, nederlands, nerven, poëzie, poem, ritselen, seizoenen, spel, tijd, vergankelijkheid on 2019/10/28| Leave a Comment »
we zijn gedroogde
al verkleurde herfstblaadjes
dus ja, je hoort ons
als het waait dan spelen we
het ritsel, ritsel herfstspel
.
we wervelen
langs de huizen, tikken
tegen de ramen
glippen mee naar binnen en
blijven lang, als men dat wenst
.
soms worden we
in lijvige boeken
opgesloten
en tonen lang daarna nog
onze nerven aan wie dat wil
Posted in Poëzie, Tanka, tagged dutch, gedicht, mensen, nederlands, onzichtbaar, poëzie, poem, poetry, schaduwen, Spiritualiteit, tijd, zwaaien on 2019/10/06| Leave a Comment »
we zijn onzichtbaar
onze schaduwen, ze zijn
nergens te zien
kijk maar, ze zwaaien en
je ziet het ze niet doen
Posted in Haiku, Poëzie, Tanka, tagged appel, dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, kleuter, kyoka, nederlands, poëzie, poem, poetry on 2019/07/10| Leave a Comment »
tussen de appels
ligt er een te blozen
met een hap eruit
iets verderop een kleuter
met één dik wangetje
Posted in Haiku, Poëzie, Tanka, tagged bezoek, dag, dementie, dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, liefde, nederlands, ouderdom, poëzie, poem, poetry, tijd, vaas on 2019/01/01| Leave a Comment »
ze opent zingend
en zoekt als ze mij ziet staan
een passende groet
.
in de koektrommel
drie oude bokkenpootjes
en de huissleutel
.
in haar huiskamer
de geur van afwezigheid
in een vaasje
.
haar leven
elk bezoek herbeleeft zij
haar verhaal
.
haar vader
te jong gestorven
van verdriet
.
haar moeder
een echte moeder, één die
alles van je wist
.
als ik wegga
sluit zij niet goed af
ik trek de deur dicht
meteen maakt ze weer open
oh, zegt ze blij, ben jij het
.
