Posted in Poëzie, tagged gedicht, poëzie, nederlands, dutch, poem, poetry, liefde, hart, tijd, gesprek, kippen, honger on 2017/10/22| Leave a Comment »
dat er altijd
een dag daarna is
zeg je
waarna, vraagt hij en
merkt op dat alle eerdere
dagen ook
voor een treffende reactie
plaats je je vinger op een willekeurige
regel in de tv gids en
leest hardop voor :
een grote arena
waar er aan het eind maar één
levend uit kan komen
dat zeg ik, zegt hij
en staat op om de kippen
te gaan voeren
terwijl er helemaal
geen kippen zijn
precies zo er geen
echt gesprek was
denk je
Posted in Poëzie, tagged boek, childhood, dutch, gedicht, gekke bekken, gezicht, later, moeder, Nederlanders, nederlands, nu, poëzie, poem, poetry, recht door zee, snurken, tijd, vader on 2017/09/23| Leave a Comment »
omdat mijn ouders onbekende
Nederlanders waren zijn er niet veel
mensen die hen hebben gekend
zij hadden niets van een kruiwagen
die je verder helpen kon
niets van professoren met kennis van taal
of diepere betekenissen van iets eenvoudigs
mijn moeder droeg maskers van yoghurt
en komkommerschijfjes op de ogen
mijn vader heeft hele bossen omgezaagd
omdat vrijwel niemand mijn ouders
heeft gekend weet ook vrijwel niemand
dat ik gekke bekken trek omdat het goed is
voor de gezichtspieren
noch dat ik als meisje
met een boek op mijn hoofd liep
om later het recht door zee zijn
waar te gaan maken
dat later
wat dus nu is
Posted in Poëzie, tagged buigen, dutch, fragiel, gedicht, genoeg, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, tijd on 2017/09/15| Leave a Comment »
vertrouw gerust
op het wiegen van wat
buigzaam is maar
weet dat buigen soms
betekent dat het genoeg is
zie toch
zegt dan het buigen
ik ben fragiel
een vluchtige noot
in een zwaar muziekstuk
een snaar die siddert
onder elke nieuwe aanslag
Posted in Poëzie, tagged denken, dutch, ei, gedicht, groet, groeten, kip, liefde, nederlands, obstakel, poëzie, poem, poetry, tijd on 2017/09/12| Leave a Comment »
dat je groet en denkt
Ik heb gegroet dat moet genoeg zijn
je denkt niet
ik schreef een brief waarin
de bui
noch zei je
was er een kip
ik gaf je het ei
je groet en denkt
ik heb gegroet
obstakels zijn waarneembare dingen
Posted in Haiku, Poëzie, tagged dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, Japanse poëzie, nederlands, poëzie, poem, poetry, regen, ruitenwissers, senryu, spits, zwaaien on 2017/09/08| Leave a Comment »
plensbui in de spits
en maar zwaaien naar elkaar
die ruitenwissers
Posted in Poëzie, tagged dag, dood, dutch, gedicht, leven, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, spijt, tijd on 2017/08/19| Leave a Comment »
ook een woord van spijt
wandelt langs bloemperken
onderhoudt
.
te lang ligt in de bedding…
van de drooggevallen dag zijn lach
.
hij die pas nog bij de arts was
leeft nu als nooit tevoren
.
te lang en te vastbesloten
keek hij voor zich uit
worstelend met zijn onbeholpen streven
.
de dood bemint wat verloren is niet
de dood komt voor het leven
Posted in Poëzie, tagged dichters, dutch, gedicht, graf, nederlands, poëzie, poetry, schrijven on 2017/06/30| Leave a Comment »
U bent groots.
U bent iemands onkunde.
U bent een ver land.
Op uw graf bloeit een poëet.
Hij dicht volgens uw richtlijnen.
Lijnen verdwijnen nooit
El Tortulani.
Nooit.
Net zomin als ijdel streven,
ambitie en superioriteit,
zij blijven.
Dat is ons lot.
Dat er dichters
op uw graf groeien
is het uwe.
