Posted in Poëzie, tagged dichters, dutch, gedicht, graf, nederlands, poëzie, poetry, schrijven on 2017/06/30| Leave a Comment »
U bent groots.
U bent iemands onkunde.
U bent een ver land.
Op uw graf bloeit een poëet.
Hij dicht volgens uw richtlijnen.
Lijnen verdwijnen nooit
El Tortulani.
Nooit.
Net zomin als ijdel streven,
ambitie en superioriteit,
zij blijven.
Dat is ons lot.
Dat er dichters
op uw graf groeien
is het uwe.
Posted in Poëzie, tagged dutch, familie, gedicht, hart, liefde, nederlands, ogen, poëzie, poetry, tijd on 2017/06/26| Leave a Comment »
Posted in Haiku, Poëzie, tagged dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, Japanse poëzie, liefde, moeder, nederlands, oma, poëzie, poem, poetry, supermarkt on 2017/06/10| Leave a Comment »
Posted in Haiku, Poëzie, tagged dutch, gedicht, haiku, hart, Japanse dichtvorm, Japanse poëzie, nederlands, poëzie, poetry, Spiritualiteit, tijd on 2017/05/30| Leave a Comment »
feng shui –
de boom en ik geworteld
in dezelfde grond
.
feng shui –
tegen de wind in lopend
even de draad kwijt
.
feng shui –
onze looproute
in de parketvloer
.
feng shui –
tranen dringen
bij volle maan
.
feng shui –
een plaatsje gevonden
in mijn eigen hart
.
feng shui –
om hier uit te komen
overal geweest
Posted in Poëzie, tagged bloemen, brief, dutch, gedicht, lied, liefde, nederlands, oleanders, poëzie, poem, poetry, schreeuwen, tuin, vergeten, vergeven, verhaal, zingen on 2017/05/27| Leave a Comment »
weet je
soms vind ik zingen op schreeuwen lijken
terwijl een schreeuw me als muziek klinkt in de oren
dan ervaar ik
de groei van onkruid
als een vraag
die niet beantwoord werd
maar onder de loep van onvermogen
verkeerd werd uitvergroot
niet altijd
is gras een vriendelijk
wuivend groen
er leven beestjes
die op je voet springen
en meereizen
zo er
in welke brief dan ook
gedachten meeliften
die niets van doen hebben
met het verhaal dat je vertelt
de bloemen zijn aan de lezer
zeg ik je, zij maken af wat jij tot een
boeket schikte
misschien staat je liefde
in een vaas die te hoog is
de kopjes van nog niet ontloken rozen
piepen boven de rand uit als kinderen
die binnen gluren bij niets vermoedende mensen
ze snijden brood aan of
doen een spel
brieven lief handelen als gedichten
over oorzaak en gevolg, ergens halverwege
raken woorden het spoor bijster denk je dan
niet iedereen is toe aan tussen de regels lezen
noch aan aanvaarden dat een viooltje het niet goed doet
tussen een keur aan aardewerk potten
waarin oleanders staan te schreeuwen
het is moeilijk, wil ik je zeggen
vergeten is lastig als een mierencolonne
je dag in dag uit begroet
dat krioelen hè van wezentjes die
jou niet dienen
vergeven is een lied
je kunt het uitschreeuwen
zingen, declameren
je kunt het doen.
Posted in Poëzie, tagged bloemen, brief, dutch, firmament, gedicht, harken, hart, liefde, nederlands, plukken, poëzie, poem, poetry, schoffelen, spitten, tijd, tuin, vissen, werken on 2017/05/19| 2 Comments »
het was de dag dat ik je zei
ik ben geen boek
je kunt me niet openslaan
op pagina leeftijd
je kunt me ook niet dichtslaan
en ezelsoren heten anders als je
ze in mij maakt
dat ik bloemen als brieven zag, zei ik
viooltjes brengen goed nieuws
rozen doen me huiveren
hun taal, die scherpe kantjes van verwijt
narcissen, ach nee
dat getrompetter aan mijn hoofd
het fluweel zachte blad van liefde
de ingetogen soorten
dat zijn de bloemen die ik toesta
ze mogen overal bloeien
het was toen ik je zei
dat we elke dag even in de tuin moeten werken
schoffelen, harken, plukken, spitten
we hoeven geen opsomming te worden, zei ik
zie, hoog aan het firmament vliegt de toekomst
dadelijk landt hij
je zult zien dat hij geen bedreiging vormt
voor de jonge vissen in ons hart
Posted in Haiku, Poëzie, tagged dag, dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, Japanse poëzie, kind, liefde, moeder, moederdag, nederlands, poëzie, poem, poetry, taart on 2017/05/15| 2 Comments »
onaangeroerd
het taartje in de koelkast
dag na moederdag
