ik heb aan beginnen
met zingen gedacht
toen je me een
moment aanbood waarin
ik gisteren herkende en
morgen alvast herzag
.
inzicht, zei ik
is een praktisch genot
Advertenties
Archive for the ‘Poëzie’ Category
Posted in Poëzie, tagged dutch, gedicht, gisteren, inzicht, morgen, nederlands, poëzie, poem, poetry, tijd, vandaag on 2018/06/05| Leave a Comment »
Toen
Posted in Poëzie, tagged boom, childhood, dutch, gedicht, jeugd, kind, nederlands, poëzie, poem, poetry, tijd, wind, wolken on 2018/06/03| Leave a Comment »
toen ik nog dacht
dat wind uit een wolk kwam
één met dikke wangen en
een tuitmond
.
toen ik al wist dat
alles in mij waar is
maar dat het tegendeel al
leek bewezen
.
dat zelfs van de boom
die er niet meer is
de plek waar hij stond
wordt betwist
Ik zing
Posted in Poëzie, tagged bloemen, bomen, dag, dansen, dutch, gedicht, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, Spiritualiteit, tijd, tuin, vreugde, zingen, zonlicht on 2018/05/26| Leave a Comment »
Ik zing
want goed is het toeven
in de dag
zij wentelt zich
in het zonlicht als een
goed woord
in het gedicht
ik zing
want goed is het toeven
overal waar alles is
het dansen van bloemen
in wind en kroontjes
licht in bomen
ik zing
natuurlijk zing ik
natuurlijk.
Natuurlijk
Posted in Poëzie, tagged Adam, bouwen, citeren, dutch, Eva, gedicht, huizen, liefde, nederlands, poëzie, poem, poetry, slang, tijd, tuin, veroveren on 2018/04/25| Leave a Comment »
ik wil onze liefde
koesteren maar
ik wil ook zingen en
uit de tuin klappen
huizen bouwen
om uit weg te trekken
adam veroveren
eva citeren
de slang zijn
Voor M
Posted in Algemeen, Poëzie, tagged dood, gedicht, nederlands, onmacht, poëzie, poem, poetry, Sierlijk vallen, tijd on 2018/04/21| Leave a Comment »
je legt je neer
bij onbezonnen besluiten
harde koppen, zo je moeder
dit noemen zou, je bent ze beu
als de dood toe slaat
is goedmaken niet langer mogelijk
dan blijf je achter met wat ongezegd
en onbegrepen bleef
je legt je neer
bij wat er overbleef
leeft maar deelt verdriet niet
zo je het had willen delen
de tranen die je in zult houden
de woorden die je opspaart
dagen, uren slechts, misschien weken
je hart, denk je, stond voor
hetere vuren
hoe lang mag onmacht duren
aleer het zich zal wreken
Posted in Haiku, Poëzie, Proza, tagged bezinning, dag, duiven, dutch, gedicht, haibun, haiku, hart, houtworm, kerk, nederlands, poëzie, poem, poetry, Sierlijk vallen, Spiritualiteit, tijd, twijfel on 2018/04/19| Leave a Comment »
net toen ik aan de wereld wilde vragen waarom ik eigenlijk was uitgenodigd om te komen leven zag ik een rood geschilderde, houten kerk op een wankel tafeltje staan. De deuren zwaaiden uitnodigend open. Als in een roes trok ik mijn gele poppenlaarzen aan en stapte naar binnen.
Helemaal vooraan nam ik plaats op een bank waarvan je aan het hout kon zien dat er al behoorlijk wat houtwormen mij voor waren gegaan .
Er plakten duivenveren op de vloer en tegen de wanden.
Dankjewel, klonk plotseling een vriendelijke mannenstem.
Waarvoor? vroeg ik, in alle bescheidenheid denkend aan de vraag die mij hier bracht.
Dat je naar binnen durfde te komen, de stilte gele laarsjes bracht en nieuwsgierigheid, luidde het antwoord.
Devoot boog ik het hoofd. Pas toen de mannenstem me vriendelijk vroeg of ik wellicht de duivenveren wilde opruimen werd ik even te groot voor het kerkje. Al snel dacht ik echter het verzoek als een antwoord op mijn vraag te mogen begrijpen
Ik was uitgenodigd om te zijn wie ik ben, soms argeloos, soms nieuwsgierig en altijd geschikt voor wedervragen en het opgelegd krijgen van schijnbaar nutteloze taakjes.
bijna onvindbaar
als de zerk onder het mos
een verwaarloosd hart
Categorieën
Archief
Advertenties
