oh bevlogenheid
bij de vijver laven zich
wat woorden
schrijft u mij een schepnet
opdat ik hen vangen kan
met een vers
over de toekomst
van verlangen
zal ik u mijn dankbaarheid
en al mijn vreugde tonen
ach bevlogenheid
zo stilletjes als u wegsloop
als vluchtte u
nochtans vraag ik, heeft u
een vleugje uzelf voor mij
zo onbezonnen
schepte mijn geest genoegen
in vergeefs creëren
vergeef het mij, ik ben niet meer
dan ’n deemoedig slaaf van u en pen
kijkt u wel
ik toon en toon en
blijf maar tonen
ben ik dan op uw netvlies
beeld noch bezield te zien
oh bevlogenheid
de vogels in mijn hart
zij landen geruisloos
op de tak van ons verstaan
zie toch eens die vleugels
mijn geest wil gaarne
met ze gaan zodra zij besluiten
te ontstijgen
dit logge, hese mensenlied waarin
verdriet mijn hart doet zwijgen
Archive for the ‘Poëzie’ Category
Writers block
Posted in Poëzie, tagged bevlogenheid, dankbaar, gedicht, hart, liefde, mensenlied, poëzie, poem, poetry, schepnet, schrijven, tanka, tankavorm, verdriet, vijver, vlucht, vreugde, woord, writers block, ziel on 2021/01/19| Leave a Comment »
Mijmering tijdens het wachten
Posted in Poëzie, tagged auto, automonteur, banden, dromen, liefde, parkeerplaats, profielen, vader, wachten on 2021/01/18| Leave a Comment »
op de parkeerplaats
staan veel dromen, keurig
achteruit geparkeerd
in de vakken
.
soms verdwijnt er een
zonder dat ik het starten heb gehoord
en soms laat een droom
een geur van diesel achter
.
dan denk ik aan jou, pap
als ik automonteur was geworden
net als jij dan had dit gedicht
er anders uit gezien
.
er zouden automerken in staan
beschrijvingen van de profielen
van banden, de leeftijden
dagwaardes, het brandstof verbruik
.
maar het maakt niet uit hè
uiteindelijk is alles wat we doen immers
een poging tot aanbelanden
op de plek waar we graag zijn
Een tijd die opraakt
Posted in Fotografie, Poëzie, tagged fantaseren, foto, kijken, kussen, liefde, net doen alsof, ochtend, poëzie, poem, pop, tijd, tijd rekken, waarheid on 2021/01/17| Leave a Comment »
Posted in Poëzie, tagged bast, boom, gedicht, grijpen, kromming, liefde, poëzie, poem, takken, vermomming on 2021/01/14| Leave a Comment »
in het weiland
achter het huis staat
liefde vermomd als boom
het is een rare boom
zo een met de bast van het
soort boom waarop hij nooit
ging lijken
een kromming in de stam
zo jij er zelf een in je rug hebt
en dan die ongemakken
die men takken noemt en
je hebt geen idee
wie de tak bedacht die zo
wanhopig in het niets grijpt
Posted in Poëzie, tagged beide handen, De Beuk Stichting literaire Publicaties, kans, Spiegel van zelfbehoud, vertoning on 2021/01/13| Leave a Comment »
Later
Posted in Fotografie, Kunst, Poëzie, tagged De Beuk Stichting literaire Publicaties, foto, Het groen vindt al wat herfst, leven, neptunus, ontbossing, schip dat vergaat, waarheid on 2021/01/10| Leave a Comment »
maakt niet uit wanneer
het gebeurt wel
.
ze doen het zo
of met een bom
.
of weer
.
wat zal het opleveren
mezelf te verzetten
.
een schip dat vergaat
heeft sloepen vol verlaters
.
ik zal met me zijn
als een godin te water
.
Neptunus overmannen
met maar een borst
.
het verminkte leven
vertegenwoordigen
.
later
als de dood onherroepelijk
.
de maan rond en vol
mijn kind zijn veilig is gesteld
.
dan
.
kom terug zul je
schreeuwen
als de wereld is ontbost
.
en ik zal knikken
mijn nee zul je nooit
ontvangen
.
ik maak geen waarheid hard

Stofmeid – met beoordeling jury Prijs de poëzie
Posted in Algemeen, Poëzie, tagged gedicht, poem, stofmeid, top 1000.beoordeling, Turing gedichtenwedstrijd on 2020/12/31| Leave a Comment »
Onder de dekens krioelt het van de eigenschappen,
die alles veroorzaken waaraan jij sterft. Ook al sta je
elke dag weer op, hoest je de verontschuldigingen
voor je zwakte over me uit, sleep je er de genade bij,
die wij een diertje, dat onzichtbaar aanwezig is en niet
alleen, hoogstwaarschijnlijk niet alleen, verlenen, door het
niet, nooit vaak genoeg op te zuigen met de mond van de
hygiëne. Ook al stuurt de frisse ochtend wat vreugde door
elke kier naar binnen maar vooral toch door de
openstaande deuren. Zelfs al wassen we de plooien
wekelijks en kost de reine dag ons kapitalen aan on-
beheerst watergebruik en sla ik me door de nesten
als een stof, die uit moleculen opgetrokken werd
door de ruimtes. Zingend soms, dat ik dit niet ben noch
dat krioelen onder de dekens van je verstand, dat ik
ongehoorzamer ben dan een poetsvrouw en geen been in al
de huisstofmijt zie maar ook niet al te veel gevaren
dankzij ook de lage temperatuur, waarin de stofmeid en ik
elkaar bewaren.
.
Dit gedicht haalde de top 1000
Beoordeling van de jury:
Overtuigend gedicht, met een werkelijk intrigerende eerste zin, die de lezer direct pakt en verder doet lezen. Ook de beeldtaal is erg sterk en verrassend, en komt door de prozavorm goed tot zijn recht.
verlangen
Posted in Poëzie, tagged aanraken, afstand, coronatijd, Dutch., gedicht, hart, heimwee, knuffelen, liefde, omhelzen, poëzie, poem, schouder aan schouder, verlangen, zoenen on 2020/12/27| Leave a Comment »
zo te slenteren, door straten
en stegen en alles zwijgt
er heerst een wreed soort
rust, het leven lijkt verzwegen
.
ik kan het niet goed leren
niemand te zijn, geen vrije
stappenplannen over de
richtlijnen te leggen
.
er is die drang in mij
de dagen open te breken en
te zeggen u bent vrij maar
.
het mondkapje in mijn jaszak
spreekt een andere taal
een van benauwd uitgesproken
verlangen dichterbij jou
te komen staan
.
zodat we schouder aan schouder
na het knuffelen en begroeten
de warmte weer ontmoeten
die zich door onze harten
weeft waar zelfs het kloppen
zo graag in vrij bewegen leeft
Excuses
Posted in Algemeen, Poëzie, tagged dutch, gedicht, poëzie, poem, schrijven, toevoegen, uitstippelen on 2020/12/24| Leave a Comment »
ik schrijf nu wel
maar het hoeft van mij
nergens toe te leiden
.
het maakt niet zoveel uit namelijk
er is van alles al zoveel
waarom nog toevoegen
.
liever neem ik uit jouw overschot
het pijntje weg
uit een verdriet
zou ik de oorzaak willen knippen
.
vanmorgen schreef ik in rode stippen
dat stippelen zonder het woord uit ervoor
helemaal nergens heen gaat
.
precies zo soms een leugenaar
zijn geheugen overschat en zich
onbekommerd vastpraat
.
Lieve en beste volgers en bezoekers,
hele fijne kerstdagen en een gezond en gelukkig 2021
Mijn oeuvre
Posted in Algemeen, Fotografie, Haiku, Poëzie, tagged alle bundels op een rijtje on 2020/12/13| Leave a Comment »