een zomerse dag

het strakke truitje

doet ze vechten om voorrang

haar borsten en buik

 

het kwinkeleren

van een vogel overstemd

door het hare

 

 

zijn kopzorgen

hij trapt ze van zich af

op de fietssnelweg

Advertenties

Read Full Post »

Vogeltjes

Read Full Post »

waar zijn de merels

zo stil de tuin, of nee

zo anders klinkend

Read Full Post »

Brief

de langste – alhoewel – brief ooit

schrijf ik aan jou

hij bevat de tuin waarin

onkruid hardnekkig de kop

op blijft steken tussen de stenen

van het terras

 

het gras is meer een madeliefjesveld en

de prunus – maar dit weet je wel – is gestorven

 

de goudenregen wil gaan bloeien maar

gezonde groei belet hem, de blauwe regen daarentegen

groeit als kool maar bloeit niet

 

de vijver gaat hier weg

de haag tussen ons en de buren

het fluitfabriekje – je weet wel –

hij is dun, het woord armetierig valt me in

 

armetierig

 

zondag floot er een merel, vlak boven ons hoofd

wat klonk dat hard

veel mussen zien we hier niet meer

soms een vinkje, een enkele keer een roodborstje

wat duiven, kraaien, eksters

 

op het terras staat een nieuw zitje, nou ja nieuw

het stond in de kringloop, was net binnen gebracht

ik heb het zonder nadenken gekocht

 

het is groen, er bladdert verf vanaf, de tafel bleek stuk

 

vannacht droomde ik van een man waartegen ik zei dat ik

een beetje van hem hield, een beetje, herhaalde hij

in zijn ogen stond iets speciaals, ik omschrijf het nu

als teleurstelling maar misschien was het iets anders

 

we omschrijven elkaars handelingen vaak verkeerd

woorden komen anders over, ons toegeworpen blikken

vullen we zelf in

 

praten is lastig, de een zegt te veel, is te scherp, te klip en klaar

de ander zegt ja en denkt nee, weer anderen willen niet eens praten

maar vertellen anderen desondanks over de nooit gevoerde

gesprekken dat ze vervelend waren, ze weten zelfs precies waarom

 

 

de tuin is een heldin, met haar kan ik lange gesprekken voeren

ik durf gerust te zeggen tegen haar dat ze er niet uit ziet en het

kost me geen enkele moeite om het hoofd te buigen voor haar

 

het is mijn schuld, vertrouw ik haar toe, alles wat fout ging is

mijn schuld of wordt op mijn schouders gelegd

 

ik kleur mijn tuin niet in met oordelen en zij vertrouwt mij alles toe

haar ongelukkig bruin en de verpieterde verlangens om

eens grondig uit te pakken

 

ze is altijd thuis en weet precies wat ze aan me heeft

dat is liefde denk ik, liefde in haar zuiverste vorm

Read Full Post »

voor wie hem niet snapt 😉

 

Read Full Post »

Blikken ding

is het een parkiet

nee, het is geen parkiet

een parkiet is niet van blik

dit vogeltje wel

 

het heeft een sleuteltje

waaraan ik draaien kan

en dan hupst het weg

 

het heeft een geschilderd verenpakje

een kromme plastic snavel, eendenpootjes

van allerlei vogels heeft het wel iets

speelgoed is het, made in Hong Kong

 

vlieg dan blikken ding

terug naar waar vaardige handen

je creëerden

 

nepvogeltje

toch nog in het bezit

van een echte veer

net als ik, ergens diep vanbinnen

 

wat ik van je leerde

 

niet te strak opdraaien

dan doet het mechaniekje het niet meer

 

Read Full Post »

het meesje is zoek

de wind veranderde het

in een bolletje

 

Read Full Post »