heen en weer geslingerd
gelijk guirlandes op een zomeravond
het hart een tuinfeest
.
traag beweegt
een silhouet van vreugde
door de struiken
,
zo aaibaar zijn de uren
dat ik ze streel met één enkele gedachte
.
je onttrekt je aan het licht
waarin de grootste schaduw ooit
in stilte valt
.
wat waren we oud
begin dertig beiden en
zo ernstig
.
er liggen stenen opgestapeld
tegen de muur, zij herinneren ons
aan nooit uitgevoerde plannen
.
een van hen noem ik Metusalem
Metusalem herhaal je
en even speelt je glimlach met mijn jeugd
Jeanine Hoedemakers 