Posted in Poëzie, tagged boom, childhood, dutch, gedicht, jeugd, kind, nederlands, poëzie, poem, poetry, tijd, wind, wolken on 2018/06/03| Leave a Comment »
toen ik nog dacht
dat wind uit een wolk kwam
één met dikke wangen en
een tuitmond
.
toen ik al wist dat
alles in mij waar is
maar dat het tegendeel al
leek bewezen
.
dat zelfs van de boom
die er niet meer is
de plek waar hij stond
wordt betwist
Posted in Haiku, Tanka, tagged dutch, esdoorn, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, Japanse poëzie, kind, liefde, meesjes, moeder, nederlands, poëzie, poem, poetry, takken on 2017/11/16| Leave a Comment »
aan de takken
van de kale esdoorn
bloeien meesjes
zijn hand op mijn schouder
bij de foto van mijn kind
Posted in Haiku, Poëzie, tagged dag, dutch, gedicht, haiku, Japanse dichtvorm, Japanse poëzie, kind, liefde, moeder, moederdag, nederlands, poëzie, poem, poetry, taart on 2017/05/15| 2 Comments »
onaangeroerd
het taartje in de koelkast
dag na moederdag
Posted in Poëzie, tagged blad, boom, broer, dutch, familie, gedicht, kind, liefde, moeder, nederlands, poëzie, poem, poetry, tijd, waarheid, zus on 2017/03/20| Leave a Comment »
het hebben van tijd
is bevorderlijk voor het
ordenen van je gedachten
maar je zus doet niet mee en
je broers vinden het idee
dat je bestaat al zo lastig
.
daarom schrijf je het kind
dat je oma werd van ongezonde
gebeurtenissen
je vertelt dat er mensen bestaan
die zich vergissen
.
overal, schrijf je, liggen
de aanwijzingen voor het oprapen
.
geen boom doet aan waarheidsbeleving
was ik maar geen tak van zo’n boom waarvan ik
verwacht had te leren dat we geliefden
van het onwezenlijke blijven
.
net zolang als een blad
dat vallen ontspringt
Posted in Poëzie, tagged dutch, gedicht, hemel, kind, ladder, leven, liefde, nederlands, poem, poetry, senryu, tijd, touw, verlangen on 2017/03/13| Leave a Comment »
kind
heb je al
aan handen wassen gedacht
.
de mijnschacht is vuil
weet je dat dan niet
.
wat je ziet aan de hemel
is het touw van de vrouw
die een ladder had willen maken
haar vracht bestond uit adem
.
kindje
als je niet gevallen was
had ik je nooit opgevangen
.
verlangen is zo waanzinnig
energieverslindend
.
onze liefde hoeft er
niet bindend door te zijn
pijn hoort bij het geven
en leven is per defenitie
niet blij met mensen als ons
.
ach kind
Posted in Poëzie, tagged Beethoven, dutch, gedicht, herscheppen, kind, liefde, lucht, moeder, nederlands, poëzie, poem, poetry, stilte, tijd, wolken on 2017/02/27| Leave a Comment »
Posted in Poëzie, tagged dochter, dutch, gedicht, glimlach, kind, liefde, moeder, nederlands, poëzie, poem, poetry on 2016/12/17| Leave a Comment »
nu ze geen mieren meer
op blaadjes in een plas water zet
geen slakken meer leert zingen
speelt ze soldaat in regenjas
of wachter voor een onzichtbare poort
pas nog vroeg ze om een glimlach
een van licht, uiteen gebarsten op mijn lippen
ik gaf hem haar
zie je, zei ze, enkel een moeder
weet zo te treffen
