Zie je het muurdier?

Read Full Post »

Groene sokjes

dit is een gedicht

over groene sokjes

ik heb er geen

daarom schrijf ik ze

.

in de linker sok

zit een piepklein gaatje

de rechter sok

maakt er een praatje mee

.

ze zijn van zijdeglans

gehaakt of nee gebreid

.

wie weet kan ik ze mettertijd

daadwerkelijk gaan dragen

je weet het niet altijd met fantasie

ik ga het maar eens vragen

.

doei, doei, vrienden tot later

als ik niet snel weerom kom

dan snappen jullie misschien wel

dat mijn fantasie soms grillig is

.

een ding staat als een paal nu

boven water, ik kan de dag in gaan

met verse groene sokjes

die harmoniëren met mijn truitje

.

en wat zullen ze mooi staan

bij mijn groene buitje

 

 

Read Full Post »

Zes danseresjes

 

 

Read Full Post »

Wandelen

Van die korte wandelingen zijn het die ik vaak maak. Ik ga naar het winkelcentrum hier vlakbij, naar het centrum van het dorp of naar de kringloop voorbij de brug over het Maximakanaal.

Meestal wandel ik in het nu. Ik draag er zorg voor dat ik me daar bewust van ben, dat ik hier ben, dit doe en geen enkele andere gedachte hoort daarbij. Ik zie alles wat er zich op mijn route afspeelt. Een blad dat valt, fietsers met vermoeide blikken, babbelende tienermeisjes. Ik raap eens iets op voor een vrouw met rollator en noteer automatisch in gedachten, dit is nu zo’n nuttiggevoel moment. Hier betrap ik mezelf wel vaker op. Een simpele handeling als het openhouden van een deur, iemand de weg wijzen, het even overnemen van een te zware tas, het gaat allemaal vanzelf, zo vanzelfsprekend en toch voel ik steeds opnieuw dat er dan iets van geluk door me heen stroomt. Het gevoel nuttig te zijn, iets voor iemand kunnen betekenen.

Soms loop ik overal aan voorbij, zonder ook maar iets bewust te zien. Dan fantaseer ik een andere werkelijkheid en broed voort op de meest fantastische situaties, korte sketches die nooit op papier zullen komen. Het is doorgaans een vrolijke wereld die ik dan schep, wonderlijk, spits en dermate onderhoudend dat ik er graag vertoef. Het komt voor dat ik er toch iets van wil opschrijven als ik weer thuis ben, want dan was het weer zo leuk, zo gevat en delenwaardig maar zodra ik het op papier zet lijkt het ineens zo vlak. Dat speciale wat ik tijdens het bedenken ervoer krijg ik er nooit in. Dat verschijnt vaak later, op een andere manier. Als ik het losliet of vergat en gewoon de pen laat gaan. Een goede oefening is het dus wel, dat gefantaseer en soms blijkt dat ik ook weer niet zo afwezig ben. Tijdens een van mijn laatste wandelingen liep ik heerlijk te dromen, ik was echt diep verzonken in een hersenspinsel en toch zag ik vanuit mijn ooghoeken dat een man nogal drastisch bezig was met het verwijderen van groen in zijn voortuin en prompt ontstond:

 

milieupolitie

kom onmiddellijk kijken

hij verkracht zijn tuin

Read Full Post »

Read Full Post »